دلنوشته ای از مامان مهشید...

روزها از پی هم میگذرند و من بی قرار شده ا م

مانند قناری در قفس گیج و سرگردان شده ام

ترسیده ام...نمیدانم از چه انقدر هراسان شده ام

دلگیرم از این روزگار ... از ادم های به ظاهر گرفتار

از این دنیا و ادم های سنگین دل گریزان شده ام

دلم معجزه ای میخواهد از جنس خدا...

من منتظر آن روزم  که همانند عقابی تنها

آزاد ز هر بند و طنابی شده ام..

                                                  " مهشید"