دلنوشته..

نهال قشنگم سلام..

میدونی ادم بزرگا یه موقع هایی خیلی دلشون میگیره.. تنگ میشه.. کوچیک میشه.. بر عکس جثه و سن شون 

دلشون میخواد کوچولو باشن و مثل بچه ها گریه کنن.. نق بزنن..این دنیایی که توش پا گذاشتی دخترم خیلی

قشنگیا داره..خیلی هم سختیها داره.. من وقتی کوچیک بودم همیشه دلم میخواست یه خونه ی سنگی داشته

باشم که هیچ صدایی رو نشنوم و تنهای تنها با عروسک هام جدا از استرس ها و گریه ها و بی رحمی های دنیا و

روزگار بخندم و بازی کنم..کاش هیچ وقت بزرگ نمیشدیم.. دنیای کودکانه پاک و ساده است.. همیشه دلم

میخواست زودتر بزرگ شم.. بیخودی عجله کردم دخترم ..مثل یک چشم به هم زدن همه چی گذشت..اتفاقای

بد..خوب همه گذشتن..من سختی زیاد کشیدم..دلم نمیخواد حتی یه دونه شو تو تجربه کنی ..دلم میخواد شاد

باشی.. ارامش داشته باش..بتونی با صدای بلند برام بخندی از هیچی نترسی..هیچ وقت تنها نمونی..حتی یه  

قطره اشک هم نریزی و اشکات فقط از سر شادی باشه..دلم میخواد وقتی بزرگ شدی با صدای بلند بگی من

بهترین مامان بابای دنیارو دارم..امیدوارم هیچ زخمی رو دلت نمونه..امیدوارم واسه هیچ جی غصه نخوری..از خدا

میخوام همیشه بهترینها و رو سر راهت قرار بده و تو مسیر زندگیت فقط با شادیها برخورد کنی ..امیدوارم ارامش

همیشه مهمون خونت باشه و هیچ وقت از پیشت نره..تو بهترین موجود دنیایی نهال..تو زیباترین فرشته ای..

تو به من زندگی دادی من خیلی به تو بدهکارم .. وتو شیرین ترین طلبکاری هستی که تا به حال دیدم

یه روزایی دلم خیلی میگیره اما یاده تو که میفتم همرو یادم میره..همیشه پیشم باش..دوستت دارم دخترم..

خیلی دوستت دارم..